Er zijn verschillende methoden beschikbaar in blockchain voor het beveiligen van netwerken en het verifiëren van transacties. De twee meest populaire zijn consensus algoritmes gebaseerd op Proof of Work en Proof of Stake. Hiermee kun je ook nieuwe cryptocurrency coins verdienen. In dit artikel zullen we je vertellen hoe ze werken.
De twee grootste consensus algoritmes Proof of Work en Proof of Stake
Proof of Work, is het eerste en meest bekende cryptografische algoritme. Het is de basis waarop het Bitcoin-netwerk functioneert. Het lijkt er dus op dat het is ontstaan met de opkomst van de koning der cryptocurrencies. Niets is minder waar.
De oorsprong van POW gaat terug tot 1997, toen Adam Back de zaden ervan introduceerde in de vorm van Hashcash. Het Hashcash-systeem was aanvankelijk ontworpen om spam in e-mailcorrespondentie te elimineren door webgebruikers te dwingen eenvoudige wiskundige bewerkingen uit te voeren. Na enkele jaren bleek dat precies dezelfde methode door Satoshi Nakamoto werd toegepast voor het delven van Bitcoin. Miners moeten dus wiskundige bewerkingen oplossen waarmee ze de cryptocurrency verwerven. De overgrote meerderheid van cryptocurrency projecten gebruikt een soortgelijke oplossing. Een belangrijk element van het systeem is dat er werk moet worden verricht, waardoor cryptocurrencies die op deze consensus zijn gebaseerd behoorlijk betrouwbaar zijn. Bovendien voorkomt het POW-algoritme de zogenaamde dubbele besteding, dat wil zeggen het twee keer uitgeven van dezelfde fondsen. Dankzij het feit dat de blockchain openbaar is en alle transacties kunnen worden getraceerd, weten we dat dezelfde munt niet twee keer is uitgegeven.
De Proof of Stake, daarentegen, werkt op een iets andere manier. Bij deze consensus wordt het werk van het minen van cryptocurrency losgelaten. In de plaats daarvan komt het zogenaamde Proof of Stake. Dit bestaat erin dat validators worden geselecteerd om het netwerk te beheren. Op vrijwillige basis kan iedereen er een worden en zo zijn geld als storting veilig stellen. Hoe hoger de inleg, hoe groter de kans dat het algoritme dit specifieke knooppunt zal kiezen als de controleur, maker en verzender van het volgende blok. Het POS-concept werd voor het eerst voorgesteld in 2011 en was bedoeld om de problemen op te lossen die zich in POW voordoen. Het is de moeite waard om bij deze gelegenheid op te merken dat vandaag de ogen van de blockchain wereld gericht zijn op Ethereum en haar proces van overgang van het POW algoritme naar POS. Wanneer dit gebeurt, zal het Ethereum-netwerk hoogstwaarschijnlijk het grootste zijn dat draait op staking.
Voor- en nadelen van Proof of Work en Proof of Stake
Beide gepresenteerde algoritmen worden beschouwd als veilig en functioneel. De verschillen zijn echter aanzienlijk. Allereerst is het POW-algoritme gebaseerd op een zeer hoog energieverbruik. Dit wordt perfect aangetoond door Bitcoin (BTC) zelf, die aanvankelijk op elke computer kon worden gemijnd. Vandaag vereist het daarentegen een robuuste infrastructuur om complexe berekeningen uit te voeren, wat een aanzienlijk stroomverbruik met zich meebrengt. Dit is ongetwijfeld een negatief element, maar het heeft ook een positieve kant. Het laat ons weten dat er waarde zit achter het verwerven van Bitcoin (BTC), en dat het niet uit het niets is ontstaan.
Ondertussen is POS een veiligheid op zich. Bij stortingen verdedigt het netwerk zich tegen inbreuken op zijn regels en als het algoritme pogingen tegenkomt om de code te vervalsen, door op zijn minst te proberen het geld dubbel uit te geven, kan het gemakkelijk de valideerder blokkeren door de gestorte tegoeden terug te nemen. Dit is een uitstekende oplossing om fraude te voorkomen. Bovendien, en dat is heel belangrijk, is het energieverbruik van een POS bijna verwaarloosbaar en dus veel groener.
